بخشی از خطبه ی 102 نهج البلاغه
((قیامت)) در این بخش از نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علیه‌السلام صحنه‌ای تکان‌دهنده از روز قیامت ترسیم می‌کنند؛ روزی که همه انسان‌ها برای حسابرسی اعمال گرد هم می‌آیند، در حالی که زمین می‌لرزد، عرق از چهره‌ها جاری است، و حتی یافتن جایگاهی برای ایستادن، نعمتی بزرگ شمرده می‌شود. این خطبه ما را به یاد عظمت آن روز و نیاز به آمادگی برای لحظه حساب می‌اندازد. بخشی از خطبه 102نهج البلاغه را میشنوید از مجموعه کلمات نورانی امیرالمومنین علیه السلام (گلهای انتظار)